کتاب مدیریت توسعه و رشد از روزگار باستان تا بر آمدن داریوش سوم هخامنشی و گنجینه آموزش راهبردی آن، در اردیبهشت ماه سالجاری از سوی وزارت ارشاد مجوز گرفت، و توسط سازمان چاپ و انتشارات ایران جام منتشر شد.
این کتاب بخشی از پژوهش چهل و چند ساله نگارنده است، که در دوازده گفتار و سیصد و چهل و هشت صفحه در نوبت نخست با شمارگان دو هزار نسخه و پیشگفتار آقای پروفسور دکتر فاروق صفی زاده میباشد.
پژوهشگر همسو با بیان گرانقدر زنده یاد سهراب سپهری، که چشمها را باید شست و جور دیگر باید دید، با نگاهی نو به تاریخ کهنسال ایران پرداخته و نشان داده است، که مدیریت کشور در آن روزگار با بکار گیری استراتژی علمی ـ فرهنگی رشد یابنده، و با مشارکت سرمایه های اجتماعی و انتخاب گزینه های بهینه حاصل از خرد جمعی در بکارگیری تاکتیکها در اتاق های فکر، ظرفیت توان زیست مسالمت آمیز را افزایش داده، و با توجه خاص به پرتو فروزان روحیه اندیشه مداری و ایجاد استانداردهای مقیاس واحدها و روز آمد آنها و کاربرد مستمر روش های کمی در تصمیم گیری های مدیریتی و برقراری نظارت و تقویت کنترل های داخلی با استقرار حسابداران و اعزام بازرسان قانونی و حسابرسان به مناطق و شهرهای گوناگون و روان سازی سیستم حساب دهی و حساب خواهی، اولین رویکرد حسابداران قسم خورده را برقرار و با گسترش منابع تولید، پیچیدگی گسترده آن را با مدیریت رجحان محتوا برشکل در تمامی سطوح تصمیم گیری و اجرایی راه اندازی و چنان سطوح زیر بنایی و روبنایی اقتصاد کشور را هماهنگ، متحول و بالنده نمودند، که به عنوان تنها واحد سیاسی گسترده تمدن نویسا زبانزد عام و خاص گردیدند .
مدیریت فراگیر هخامنشیان به گونه ای در آن هنگام با تکیه بر دلها به پیش گام می نهاد که همان، رمز پایداری نظم پارسی گردید، و آنانی که تداوم فعالیت چنین سامانه ای را با منافع شخصی خویش ناسازگار می انگاشتند، و ظرفیت سازیهای بهبود مستمر را غیر قابل باور میدیدند، در نواحی دور افتاده از کشور به وارونه نگاری پرداختند. زیرا سیاستهای جذب پارسیان به قدری کارساز بود، که سریع ایجاد اعتماد فراگیر مینمود، و اولویت شمردن منافع مردم و جامعه بر منافع شخصی و برقراری قانون موجب گسترش روز افزون محورهای توسعه و رشد اقتصادی ـ اجتماعی از طریق تخصیص منابع مالی از خزانه و هدفمند سازی جریان گردش نقدینگی، کالاها و هدایا و جلوگیری از افزایش سطح عمومی قیمتها موجب رشد روز افزون رفاه در سطح عمومی جامعه گردید.
تفکر حاکم بر اجرا، به اندازه ای شفاف و روشنگر و کارآمد بود، که در سده های اخیر برای شناخت آنان و بکارگیری روشهای روزآمد شده آنها، در دانشگاه های اروپا و آمریکا، ایران شناسی به عنوان سرآمد شرق شناسی مدنظر قرار گرفت، و رشته های تخصصی فراوانی در راستای شناسایی عمیقتر پارسیان به وجود آمد.
پژوهشگر از آنرو که قصد تاریخنگاری نداشته و تمرکز خویش را بر مفاهیم مدیریتی و چگونگی اجرای آن نهاده، از اینرو در نگارش کتاب تا حد امکان از تاریخنگاری دوری کرده مگر برخی رویدادهای با اهمیت که بیانگر توانایی مدیریت راستین حل بحران بوده و دستاوردهای نیاکان را در مدیریت کشور به عنوان گنجینه آموزش راهبردی به نمایش نهاده، و استراتژی ایرانیان باستان که به طور عمده بر پایه رهنمودهای علمی با تکیه بر سرمایه های اجتماعی استوار بود را به تصویر کشیده است.
نگارنده حدود سی و پنچ سال سابقه فعالیت در امور مالی و مدیریتی را در کارنامه خود داشته، و باور عمیقی به بیان گرانمایه زنده یاد ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی دارد، که میفرماید:
هرکه ناموخت از گذشت روزگار <><> هیچ ناموزد ز هیج آموزگار
مجتبی حسین زاده فومنی